Vroege vogel, tweede stage en floorball...

Zo is het zondag en zo is het alweer vrijdag! De eerste stageweek op mijn tweede plek zit er al weer op! Het was een zeer vermoeiende maar boeiende week.
Maandagmorgen is Tea me met de auto op komen halen, wat een luxe! Omdat Tea een beetje laat was kwamen we ipv 8 uur om 20 over 8 aan in het ziekenhuis in Paimio, te laat dus! En dat is natuurlijk niet volgens Maddy's regels :-(. Het ziekenhuis zag er precies uit zoals ik me voorgesteld had na het zien van de foto's op internet; wit (duh) met oranje balkons en knalgele vloeren! (dat zou de mensen opvrolijken volgens de ontwerper)
We konden natuurlijk niet een uur naar het gebouw blijven staren dus op naar afdeling 5 dan maar. Mijn begeleidster, Kati, stond al op me te wachten, ik was eigenlijk als eerste alleen verbaasd dat ze zo jong is/lijkt. Ik werd meteen voorgesteld aan alle andere fysiotherapeuten, namen natuurlijk niet meteen onthouden maar das nu ondertussen wel ok.
Daarna zijn we naar het kantoor gegaan, daar stond een bureau voor me klaar met een brief; WELCOME MADDY! Lief he?! Daarnaast lag er een nieuwe agenda, een pen en potlood, een pennenmapje voor in mijn werkjas en een notitieboekje, hoe schattig allemaal, voelde me helemaal welkom!
Toen Tea weer naar huis vertrokken was heb ik als eerste een rondleiding over de afdeling gekregen; een afdeling met neurologische en psychiatrische patienten. Daarbij moet je dan denken aan mensen die een hersenbloeding hebben gehad of andere vormen van hersenbeschadiging (hersenkneuzing etc.), dwarsleasie patienten en dergelijke waarbij bijna alle patienten grote cognitieve problemen hebben.
Omdat ik aangegeven had graag wat eigen patienten te willen hebben en veel te doen te hebben werd dat meteen voor me geregeld! Ik met mijn grote mond natuurlijk weer want dat viel me toch wel tegen, heb helemaal geen ervaring met patienten in deze fase van de revalidatie en sommige verhalen van patienten raken we toch wel, maar goed ik ben ook maar een mens! Het is wel heftig maar heel leerzaam... en vermoeiend!
Nou ja ik zal jullie in ieder geval niet gaan vervelen met al mijn dagen in het ziekenhuis uitgebreid te gaan vertellen maar een dag ziet er nu ongeveer zo voor me uit;
Om 20 voor 6 gaat mijn wekker (ja je leest het goed 5:40!!!) Om 20 over 6 heb ik dan de bus naar het centrum, daar moet ik 10 minuten wachten op een andere bus die om kwart voor 7 komt, dan ben ik om 10 voor 7 bij de bushalte waar ik nog 10 minuten (bij -10graden) wacht op Kati die me meneemt met de auto naar Paimio (32km van Turku). das is echt helemaal tof van haar anders zou ik nog eerder mijn bed uit moeten aangezien de bus naar Paimio er 50 minuten over doet! Om 5 voor half 8 zijn we dan in het ziekenhuis, omkleden (waarna ik mijn fantastische roze klompen aandoe :-)) en dan op naar de afdeling. Tot 8 uur help ik de patienten met aankleden, ofja ik doe het natuurlijk op de fysiotherapeutische manier; ze kleden zich zelf aan maar ik begeleid ze. Om 8 uur gaan we naar de koffiekamer, nou ja eigenlijk theekamer :-) daar komen alle therapeuten bij elkaar om even te spreken over de patienten. Verder heb ik dan zo'n 5 patienten op een dag, meestal behandelingen van een uur die vaak uitlopen omdat de transfers heel veel tijd in beslag nemen (tilliften enzo). De overige tijd is er om dingen voor te bereiden, te discussieren etc. Kati, Marja en Satu (begeleidsters) nemen echt tijd om te luisteren en vragen altijd naar mijn plannen met een patient en wat ik ervan vond, of ik vragen heb etc. Om half 4 is de dag dan alweer om en rijd ik met Kati weer mee naar huis, dan weer 2x van bus wisselen en voordat ik echt thuis ben is het weer half 5! Was elke avond afgelopen week echt kapot.
Maar naast stage heb ik deze week ook nog wat ontspannends gedaan; dinsdagavond ben ik naar een floorball-game geweest in een sporthal hier naast de studentvillage. Het was een wedstrijd tussen twee teams uit Turku, de eindeuitslag was 4-6, voor het goede team :-) zoals we hebben begrepen van de rest van het publiek! Was heel grappig om zo'n game te zien aangezien we het zelf ook regelmatig spelen hier. En daarnaast was het een beetje het paastoernooi-gevoel.
Verder heb ik jullie helaas niet zo heel veel boeiends te melden, heb vooral stage gelopen, gegeten en geslapen. Daar valt dus niet zo heel veel over te vertellen.
Behalve dan nog dat de weekevaluatie positief was vandaag dus we zullen zien!
Nu is het wachten op Etien, die zou er eigenlijk al zijn maar die moest helaas een tussenstop maken met het vliegtuig wegens een medisch noodgeval. Die komt dus pas over 2 uurtjes. Heb net mijn kamer gepoetst (dat moet natuurlijk ook gebeuren) en dan kan ik nu mijn werk voor stage afmaken, dan hoef ik de rest van het weekend (hopelijk) niks meer te doen.
Morgen gaan we het kasteel in Turku bezoeken en zondag zou er een markt zijn in Naantali, en 's middags natuurlijk weer naar de sauna met ijswater :-). Maandag komt Hilkka naar stage, komt meekijken met een behandeling die ik uitvoer bij een patient met een halfzijdige verlamming als gevolg van een hersentumor, daarna bespreken we mijn leerdoelen bla bla... Ik zal volgende week nog wat van me laten horen maar vrees dat er niet echt gigantisch spannende dingen gaan gebeuren voordat ik vrijdag (eindelijk) voor een week naar Lapland vertrek. Maar men weet natuurlijk nooit!
Tot gauw! xxx